”Van kampen is de naam.” “U mag plaatsnemen” zegt de vrouw achter de balie van het moeder en kind centrum in het ziekenhuis. Ik ben hier voor de inleiding van mijn 1e zwangerschap in 2017. Mijn kindje is te groot…
Totaal vier weken in het ziekenhuis gelegen om er na de geboorte van de meisjes nog één maand en één dag te blijven.. Het was een loodzware periode van veel tranen, van verdriet maar ook van geluk.
Die dag voelde ik minder getrappel in mijn buik. Daar kwam ik eigenlijk pas rond vier uur in de middag achter, ik hing buiten de was op aan een wasrekje. Rust nemen? Ziekenhuis bellen? Vag bellen? Ik dacht, ze zien me aankomen in het ziekenhuis, ALWEER… Elke keer al met een sisser naar huis. “Nee ik bel nog niet!”
Een uur later belde ik toch, ik had hem echt niet gevoeld. Ook niet toen ik rust genomen had. In het ziekenhuis bleek dat ik al drie centimeter ontsluiting had.
