Midden in een hitte golf
Ik neem je mee naar juni 2017. Ik was de 15e uitgerekend die maand, dus vanaf die datum (eigenlijk vanaf 37 weken stiekem al) hoopten we elke dag op een teken dat de bevalling zou beginnen maar het bleef maar rustig..
Midden in een hittegolf was het, ik bracht het meest van de dag door in het zwembad in de achtertuin.
Uiteindelijk werd ik 20 juni ‘gestript’. Ik wist niet wat ik me hier bij voor moest stellen, maar ik moest voor mijn gevoel enórm mijn best doen om mijn plas in te houden. ‘YES!’ Dacht ik nog. Nu gaat het eindelijk beginnen! Maar toch bleef het nog even rustig.
Op 22 juni kreeg ik tijdens een wandeling met ons hondje wat vage krampjes.
Jahoor! Zeg ik tegen mijn man, ‘ik geloof dat dit weeën zijn!’
Enthousiast als ik was, belde ik de verloskundige toen ze rond 15:15u regelmatig kwamen.
De verloskundige vond mij er erg kalm over via de telefoon maar als ik wilde kon ze later die dag even komen kijken of ik al ontsluiting had.
De weeën bleven wel komen maar ze waren nog prima te doen: dit kan ik!
Om 18:30u kwam de verloskundige dus thuis even kijken of ik al wat ontsluiting had.
En jawel, 3 cm! Jaja, en dat met hele lichte weeën dacht ik nog… kan niet anders dan dat de rest me ook redelijk makkelijk afgaat.
Ze zou aan het eind van de dienst nog een keertje langsrijden om te checken.
Toch loos alarm?
21:30u kwam ze weer kijken, 3 à 4 cm.. nouja, prima!
Ze gaf me een pilletje zodat ik wat zou kunnen slapen en zo dus nog goed uit kon rusten voor morgen.
En precies waar ik bang voor was; de weeën zwakten af… Serieus?! Was dit loos alarm? Nee toch???
Nouja, dan maar wat proberen te slapen.
Om 05:00 uur werd ik wakker en de weeën waren (gelukkig) toch weer aanwezig.
Om 07:00 uur werden ze toch wel wat heftig, maar ik kon het nog goed aan.
We belden even naar de verloskundige en we mochten ons 09:30 melden in het ziekenhuis voor een CTG en een echo. Eenmaal daar zag alles er prima uit. Op naar de kraamsuite dus!
Hèhè, dat mag wel ook! 41+1 weken zwanger, ik ben het zat!
Om 12:00 uur werden mijn vliezen gebroken. Dit voelde heel raar en ik had ook erg veel vruchtwater (SORRY verloskundige, voor het 2x natmaken van je broek, haha).
Goed, de weeën werden gelijk heel heftig en vanaf dat moment moest ik ontzettend mijn best doen om ze weg te puffen.
Zeker geen loos alarm maar een weeën storm!
Na een uurtje ging het van hele heftige weeën, naar een weeën storm..
De ene was nog niet weg of de andere kwam er al weer 2x zo hard bovenop, ik wist me geen raad!
Nu mocht ik toch wel hopen dat mijn ontsluiting in iedergeval een stuk zou opschieten!
Om 14:00u kon ik echt niet meer, dus vroeg ik de verloskundige of ze even kon kijken hoe ver ik zou zijn.
Zo gezegd, zo gedaan…
SERIEUS???!!!! 3CM?? Hoe kon dat nou? Na die heftige pijn? Niks opgeschoten?
Toen was de keuze eigenlijk snel gemaakt in die weeën storm… zo veel pijn en dan geen extra ontsluiting. Hoe lang zal het dan wel niet gaan duren en hoe heftig blijft het? Dus: ruggenprik graag!
Stil zitten voor een ruggenprik tijdens een weeënstorm. Tuurlijk…
Gelukkig was ik snel aan de beurt, om 14:30u zat ik er klaar voor, maar ja nu komt het:
Je moet dus mega stil zitten voor die prik! Tijdens een weeën storm???
Vraag me niet hoe, maar het is gelukt.
Wát een uitvinding… Ik (en mijn man al helemaal) wist niet wat ik mee maakte.
Terug op de kamer was er rust. Ik voelde eigenlijk niks meer, tot ik opeens een kriebel in mn buik kreeg.
Ik begin te lachen en mijn man kijkt me verbaasd aan en zegt: ‘wat doe je?’.
‘Geen idee’ zeg ik nog, ‘m’n buik kriebelt’.
Ik keek op het schermpje naast me en het bleek een wee te zijn, hilarisch!
Ideaal zou je denken, maar de weeën zwakten weer af.
Om 17:15 uur kwam de verloskundige weer kijken en zat ik op 5cm, dus kreeg ik weeën opwekkers.
Af en toe kon ik tussendoor even een kwartiertje slapen, het was echt fijn om even bij te tanken na de drukte ervoor (en wat erna nog komt uiteraard).
23-06-2017 om 23:06 uur
Om 19:30 kwam de verloskundige weer kijken en had ik ‘opeens’ 9cm!
Oh yes, eindelijk schiet het flink op!
Ze zou na een uurtje weer even komen kijken, prima.
Om 20:30u zat ik op 10cm en is de ruggenprik uitgezet. Vanaf toen was het wachten op de pers weeën.
Dat duurde lang zeg… ik had toch al 10cm? Kom kleine meid, waar blijf je dan?
Om 22:00u mocht ik alvast wat proberen te persen, maar ik had die weeën nog niet dus dat had geen zin. Toen om 22:30 kwamen de persweeën ineens dus hup we gaan ervoor! En op 23-06 om 23:06 uur is onze prachtige dochter Vanessa geboren. Wat een tijd en datum hè? Geweldig.
Ik ben blij dat ik alle tijden in mijn notities heb bijgehouden, want ik ben toch veel vergeten.
Mijn man heeft de navelstreng doorgeknipt, maar als hij zou zeggen dat het niet zo was, zou ik hem zo geloven!
Er moest nog het een en ander gerepareerd worden met naald en draad haha! Ook ben ik anderhalve liter bloed verloren. Maar dat mooie kleine mensje in mijn armen… zij maakte alles goed!
Om 02:00 uur kwamen mijn ouders, broers en schoonzus nog kijken en de volgende dag mochten we lekker naar huis.
Dit was het bevallingsverhaal van Elza Braber - Both. Iemand legt zo'n prachtig verhaal in mijn handen om met jullie, en mij te delen. Ik heb ervan genoten. Heb je nog geen genoeg van de bevallingsverhalen? Lees ook deze bevallingsverhalen. Alles gelezen? Niet getreurd, iedere maand deelt een andere mama haar verhaal. Delen = helen Wil jij ook jouw bevallingsverhaal delen? Dit kan ook anoniem! Stuur me een mailtje naar info@farahelisabeth.nl Liefs, Farah Elisabeth
