Een update vanuit Georgië

Hallo allemaal, even een update vanuit het warme Georgië. Hier lees je wat we al gedaan hebben en wat er nog op onze planning staat. Omdat het hier heel druk is en ik ook niet continu op social media wil gaan lijk ik een beetje van de wereld maar dat zijn we zeker niet.

Eerst dit…

Om de lading van onze reis naar Georgië te begrijpen moet ik eerst iets anders uitleggen. Wij gaan nu voor het eerst sinds drie jaar weer naar Georgië. Vag, die hier geboren is, is niet eerder zolang niet naar Georgië geweest. Vreemde zin, ik weet het maar ik kreeg het niet anders geformuleerd. Anyway, we zijn drie jaar niet geweest, eerst was er een wereldwijde pandemie zoals je wellicht weet en daarna was ik behoorlijk zwanger en de meisjes waren te klein om al mee te nemen (vonden wij) op zo’n intensieve reis.

We hebben dus veel familie heel lang niet gezien en we gaan eigenlijk ieder jaar drie weken lang in de zomer. Je begrijpt dus nu dat we onze familie heel erg hebben gemist en dat we popelden om te gaan.

De reis naar Georgië

Ik ben van de lijstjes, en dus ook met inpakken van de koffers, handbagage, toilettassen et cetera. Misschien herinner jij je nog mijn blog over hoe je onbezorgd op vakantie kunt gaan met kinderen en de ideale checklist? Zo niet, alsnog doen!

Daar ging ik dan, voor vier hele mensen de koffer inpakken. Wat een geluk is, is dat we gewoon wasjes kunnen draaien en daarom probeerde ik niet té veel in te pakken maar ik wilde natuurlijk wel voor iedere gelegenheid opties hebben. Ik kan niet in de bergen gaan wandelen in een gala jurk of de meisjes in een wit rompertje in de tuin rond laten drentelen. Met mijn eigen checklist bij de hand pakte ik alle spullen in.

Vag zou zijn eigen koffer inpakken want anders zou ik waarschijnlijk iets niet goed hebben gedaan en dus liet ik dat aan hem zelf over. De week voorafgaand aan ons vertrek vroeg ik af en toe totaal niet gestresst of hij zijn koffer niet zou vergeten in te pakken. We vertrokken zaterdagochtend en zijn antwoord was standaard dat hij het ook dan pas zou doen. Niets voor mij maar goed.

Vrijdag avond aten we bij mijn moeder, dat was echt ideaal. Geen vaat, geen stress, ik heb die dag nog wat laatste dingetjes voor ons ingepakt, thuis het zwembad leeg laten lopen, een andere plek gegeven, het huis een soort van opgeruimd en mijn vader gedag gezegd. Wij waren zo goed als klaar. Toen we thuis kwamen ging Vag zijn koffer inpakken. Ruim van te voren… Voel je mijn sarcasme?

AirTags in de koffers

Schiphol was helemaal niet zo chaotisch als ik verwacht had. Wel heb ik altijd het gevoel dat het een “perfecte” plek is voor een aanslag en ben ik op mijn hoede. Ik voel me een leeuwin die haar kroost bij elkaar probeert te houden en ook al weet ik dat Vag onderweg is, voel ik me meer op mijn gemak als hij ons weer gevonden heeft en terug is van de auto parkeren. We hebben drie koffers en wat handbagage. In iedere koffer zit een AirTag zodat we hopelijk onze koffer niet kwijtraken. En geloof het of niet. Uiteindelijk zitten we dan met z’n alle in het vliegtuig en Ilia kijkt uit het raam en zegt dat hij onze koffers ziet. Ineens denk ik aan die AirTags. Grappig lijkt me dat om even te checken of ze inderdaad gedetecteerd worden en of ze dan bij mij in de buurt zijn.

Je raad het al. Éen koffer is niet bij mij in de buurt en als we opstijgen is de koffer 13km bij ons vandaan. Dan gaat het signaal weg en zet ik mijn telefoon in vliegtuigmodus. De vlucht is de slechtste maar snelste vlucht die ik ooit gehad heb. Sophia had ontzettend last van haar oortjes en wilde niets. Niets was goed. Uiteindelijk was de draagzak de beste optie. Die hadden we in onze handbagage omdat de kinderwagen in het ruim van het vliegtuig zit en we daar dus niet snel bij kunnen als we weer geland zijn. Yulia ging super en vond het wel prima dat ze lekker op schoot mocht zitten. Ilia hebben we helemaal niet gehoord, hij keek naar buiten, en speelde spelletjes en keek filmpjes op zijn tablet. Ja, we hebben die dag zeker de toegestane schermtijd overschreden.

Af en toe kreeg ik het ineens Spaans benauwd bij de gedachte dat we een koffer kwijt waren en ik hoopte dat het niet zo was en dat er iets anders was. Ik probeerde na te gaan wat er in de koffer zat maar ik kwam er niet uit. Ik had juist alles over de koffers verdeeld zodat niet een van ons zonder kwam te zitten als er een koffer kwijt was.

Geen taxi te bekennen die ons thuis kan brengen

Eindelijk landen we in Georgië, tranen wellen langzaam op, de stress en de onrust die de afgelopen weken in mij woedde komen tot uiting en als we door de douane heen zijn en de trap aflopen ben ik zó blij. We zijn er éindelijk weer. Dankbaar dat we heelhuids weer aangekomen zijn en ik kijk uit naar de komende weken.

Dan zegt mijn schoonmoeder dat ze onze witte koffer gezien heeft. De koffer die volgens de AirTag nog op Schiphol zou liggen. Ik kan het niet geloven. Is die AirTag soms uit onze koffer gevallen? En even later als alle koffers op de band liggen komt inderdaad onze witte koffer tevoorschijn. We zijn compleet, iedereen heeft zijn koffer en we gaan naar de aankomsthal op zoek naar een taxi die ons naar huis kan brengen. Dat is nog lastig want we zijn met zijn negenen, plus koffers en een dubbele kinderwagen. Niemand kan ons brengen en het taxibedrijf, wat bestaat uit een vrouw op het vliegveld die alles regelt en zegt in welke taxi je kan stappen, belt dat er een minibus moet komen om ons te komen halen.

Eenmaal in de minibus zitten we dan met z’n alle hutjemutje met het zweet op onze rug, kinderen op schoot, koffers overal tussen gepropt en zelfs de kinderwagen zit in de achterbak en zijn we met een kwartiertje in ons appartement in Tbilisi. Het is nu zaterdag avond, maandag ochtend gaan we naar Racha daar woont Vag zijn oma. Het is opnieuw een reis van 4,5 uur. Bijna net zo lang als de vlucht van Nederland naar Georgië.

Lieve allemaal, later komt er nog een keer een update voor nu sluit ik af en ga ik hopen dat mijn meisjes nog heel even slapen zodat ik in een hangmat wat kan lezen.

PLANNING:

8-8: TERUG NAAR TBILISI

9-8: DE DOOP VAN DE MEISJES

11-8: PAAR DAGEN NAAR VAG’S VADER

17T/M19-8: NAAR KAZBEGI

20-8: NAAR HUIS