Week update (week 22)

Maandag

Zo, de verjaardag van de meisjes zit erop. Op mijn Instagram hebben jullie misschien al wat voorbij zien komen van onze dag. Het was heel fijn en heel druk en gezellig maar er lag een zwarte deken over deze dag voor mij. Papa kwam als een van de eerste gasten aan en ik voelde op mijn klompen al aan dat het niet goed met hem ging. Hij strompelde naar binnen en kon niet eens eerst gedag zeggen. Hij moest gelijk naar een stoel om te gaan zitten. Hij was heel erg neerslachtig en de dag viel hem zwaar. Hij wilde geen taart en zelfs zijn drinken heeft hij niet op. De meisjes hebben hier natuurlijk niets van mee gekregen maar ik was niet bij het uitpakken van de kadotjes. Gelukkig waren er heel veel andere mensen die de meisjes hielpen. Ik was even met mijn zus aan het bijkomen nadat hij naar huis was vertrokken.

Vandaag voelde ik me emotioneel helemaal op. Ik moet nog heel veel appjes beantwoorden, inmiddels kan ik dat best wel naast me neerleggen. Eerder voelde ik me heel erg verplicht om direct te reageren. Ik heb dat achter me gelaten. Als er nood aan de man is, kan iedereen me bellen. En als het niet heel dringend is reageer ik vanzelf, of sturen mensen me een herinnering dat ik al dagen hun berichtje niet beantwoord. Het is inmiddels de norm om direct te reageren en altijd bereikbaar te zijn. De enige reden dat ik die behoefte heb is voor papa. Voor hem wil ik altijd bereikbaar zijn omdat ik ook heb gemerkt dat het zomaar mis kan gaan met hem. Soms loslaten dat je gewoon even niet bereikbaar bent is ook wel heerlijk.

Verder heb ik mezelf natuurlijk weer bij de vodden genomen en in de spiegel mijn daily affirmaties uitgesproken. Dat werkte. Ik heb onze box uit elkaar gehaald. Weer een vreemde soort mijlpaal dat de meisjes nooit meer in de box zullen gaan. Ik richtte hun speelhoekje in met hun keukentje, poppenhuis en al het andere prachtige speelgoed wat ze gekregen hebben. Een paar cadeautjes heb ik nog even dicht gelaten om te geven als ze hetgeen wat nu voor ze staat uitgestalt zat zijn.

Ik heb gebeld met mijn zus over papa… Over hoe we alles weer in het vat moeten gieten. We hebben er allebei onze zorgen van. En wij zijn uit hetzelfde hout gesneden dus we weten gelukkig van elkaar hoe die dingen in ons systeem werken.

Dinsdag

Heel ruk geslapen. 6 uur ging de wekker maar die riep tot half 7 dat ik eruit moest. Om half 7 sprong ik onder de douche. Raapte mezelf op en toen begon ik aan de dag. Ik maakte Ilia wakker en ook de meisjes.

Toen Ilia naar school ging deed ik boodschappen, ging met de meisjes voor hun vaccinatie, we gingen naar de groenteboer en toen kwamen we thuis en was het al 11:30.

Om 13:00 had ik een belafspraak met een coach. Ik heb heel veel zin in het traject en ik ben heel benieuwd wat het me gaat brengen. Het is naast het starten van m’n blog mijn eerste grote uitgave en dus vind ik het ook best spannend. Ook brengt het weer nieuwe vragen met zich mee waar mijn brein weer overuren op kan draaien.

De meisjes hebben dus hun vaccinatie gekregen (de reguliere vaccinaties) en ik hoopte dat ze er niet zoveel last van zouden hebben. Helaas zijn ze toch best wel ziekjes ervan. Na hun middagslaapje zijn ze hangerig en willen ze alleen maar bij mama. Yulia is de afgelopen tijd sowieso al clingy en wil alleen maar bij mama zijn dus dat is dubbel feest nu. Ik vind het overigens helemaal niet erg alleen ik kom handen te kort. Ik wil dan met ze allebei op de bank kroelen of in bed liggen maar naast dat er gekookt moet worden heb ik ook nog een ander mensje wat mama’s aandacht wil.

We aten onze familie fave: spinazie! En dat ging er bij de meisjes gelukkig wel lekker in. Vag moest naar de kapper, Ilia en ik speelde kwartet, de meisjes speelde nog even met hun nieuwe speelgoed tot dat zij ons kwartet bruut verstoorden omdat ze echt aan hun bedje toe waren. Ik beloofde Ilia dat we nadat de meisjes op bed lagen verder zouden gaan.

Zo gezegd zo gedaan. Ik was alleen vergeten dat mijn hele keuken nog vol stond met pannen, de spinazie was inmiddels aangekoekt en MAN wat is dat moeilijk af te wassen. Eerst opruimen en dan spelen leer ik Ilia en zo ruimde we samen de hele woonkamer op. De blokken puzzel van de meisjes werd in elkaar gezet. Een paar verdwaalde boodschappen werden opgeruimd, de tablet ging in de lader, schoenen werden in de schoenenkast gezet, de pannen werden afgewassen, afgedroogd en in de kast gezet, het aanrecht werd afgedaan, het brood voor de volgende dag werd klaar gezet en toen gingen we eindelijk weer verder met ons potje kwartet. Ilia won en daarna werd het tijd voor ons bedje.

Ik maakte papflessen voor de meiden en terwijl zij die leeg dronken, poetsten Ilia en ik onze tanden en daarna kroop Ilia bij mama in bed. Yulia was het er helaas niet mee eens en omdat ze echt bleef huilen haalde ik haar uiteindelijk toch uit bed. Ze lag heel stil en heel lief bij me tot ik me iets omdraaide en ze Ilia zag. Ze kon haar geluk niet op. Alleen Ilia sliep, daar begreep ze niks van.

Op een gegeven moment draaide Ilia om en zij legde haar snoetje op zijn buik. Kun je je iets schattigers voorstellen dan dat?

Ik niet.

Woensdag

Toen Ilia naar school ging probeerde deze mama wat werk te verzetten. Ik deed onze huishoudelijke administratie, probeerde wat van mijn visie, missie en strategie op papier te zetten en wat posts in te plannen. Helaas door het mega trage internet verliep dat niet zo voorspoedig.

De meisjes zijn nog steeds hangerig. Dit keer is het bij Yulia erger. Zij heeft er de vorige keer niet zoveel last van gehad. Sophia had toen erg veel last van de prikjes en nu dus omgekeerd. Ze heeft koorts en wil de hele dag opgetild worden en kroelen. Wel heb ik ze deze hele schattige staartjes aangemeten vanochtend.

Ik heb om 11:00 al mijn groenten voor het avondeten gesneden toen mijn laptop aan het updaten was. Om 13:00 stond ook de rijst klaar en mijn veganistische stuckjes kip en alle andere dingen voor m’n groene curry stonden klaar. Een heel fijn idee dat ik om 17:30 alles zo aan kan zetten en ongeveer binnen 15 minuten mijn eten klaar staat.

Na het avondeten deden we met z’n drieën een spelletje en dronken we thee en aten we koekjes. Heerlijk de dag afgesloten. Om 20:00 lagen alle kindjes in bed. Of nou ja… in bed? Ilia wilde perse op de grond slapen. Hij legde kussens op de grond en ging er boven op liggen. Ik pakte zijn slaapzak en daar lag hij dan…

Donderdag

Ik was nét geïnstalleerd in mijn buiten kantoor. (Een campingtafel en een campingstoel) Tot ik een melding kreeg van mijn agenda. Over tien minuten: Fysiotherapie.

Mijn hoofd is echt een chaos deze laatste tijd. Maar goed, ik pakte m’n fiets en racete naar de fysio. Het was een drukke dag. We hebben veel gedaan. Ilia ging met een vriendje spelen na school en daardoor was het gezellig druk in huis. Het was ook heerlijk warm weer en ik ben in mijn buiten kantoor helemaal verkleurd.

Ilia moest naar zwemles en toen hij aan het zwemmen was ik nog even aan het werk geslagen onder het genot van een cappuccino en een watertje.

Vrijdag

Vandaag werd er op school een mini roparun georganiseerd. Ilia heeft verschillende buren gevraagd om hem te sponseren en uiteindelijk 13 rondjes gerend en de grootste prestatie: hij is niet gevallen. Hoera!

Ook is het vandaag 3 juni en dat betekent dat mijn papa jarig is. Hij is 74 geworden. Mijn schoonmoeder, mijn moeder, Ilia, de meisjes en ik gingen bij hem langs. Ik nam taart mee en we genoten even in de tuin van het zonnetje. Ik zette zijn nieuwe plantjes in potten en zijn tuin is gelijk weer een stuk gezelliger.

Daarna gingen Ilia en ik naar Middelharnis om een cadeautje te halen voor mijn kleine vriendje die dinsdag 1 jaar geworden is. Het was al best laat op de middag en Ilia moest ook nog naar judo. Toen we thuis kwamen heeft Ilia gelijk zijn judopak aangetrokken en gingen we naar judo. Hij heeft er echt heel veel zin in nu en staat te trappelen op de mat. Hij heeft ook een super lieve meester die aan het eind nog vertelde hoe leuk hij het vond dat Ilia nu zo enthousiast is. Dat vind ik natuurlijk zelf ook heel leuk om te zien. Zeker met het verspringen is hij super fanatiek.

‘S avonds ging ik lekker met Ilia op de bank zitten. Kaarsjes aan en een theetje. Heerlijk.

Zaterdag

Ik maakte ontbijt, de meisjes kregen een flesje en wij gingen met z’n drieën aan tafel. Dat duurde niet lang want de meisjes waren meer geïnteresseerd in ons eten. Vag ging werken en Ilia en ik speelde even met de meisjes.

Toen de meisjes naar bed gingen hebben Ilia en ik samen opgeruimd. Hij kan zo goed helpen. Hij stofte de tv-kast af, hij hielp met stofzuigen en met het opruimen van het speelgoed van de meisjes. Heel zoet en schattig als hij zo behulpzaam is. We hebben nog steeds issues om het tablet gebruik af te bouwen.

Hij mag 1 uur per dag en dat is soms moeilijk. Vandaag gaat het goed. Ik heb hem uitgedaagd om te gaan puzzelen. Als hij dan bezig is vind hij het ook echt leuk en maakt hij de ene puzzel na de andere.

Ik had weer een beetje rust in m’n hoofd nadat het huis weer enigszins was opgeruimd. De meisjes slapen zo slecht sinds die vaccinatie. Zeker Yulia. Ze wordt elke keer gillend wakker en dat staat ze rechtop in haar bedje. Zo ook vanochtend weer. Binnen een uur waren ze alweer wakker.

We gaan strakjes naar de verjaardag van mijn kleine vriendje Jaxx en van mijn neef Frank. Zondag gaan we naar mijn vader. We hebben een nieuw bankje voor hem gekocht voor in de tuin. Hetgeen waar hij nu op zit is zo gammel en valt van ellende uit elkaar. Hopelijk vind hij het leuk en is hij er blij mee.

Voor nu zeg ik jullie weer gedag en ga ik van mijn verjaardagen genieten.

Liefs,

Farah Elisabeth.