Maandag
Het is maaaaandag. Ik houd van maandagen. Lekker een nieuwe week, fris er tegenaan. Ik houd ook van vrijdagen en eigenlijk heb ik echt niet echt een dag waarvan ik denk “hè wat een nare dag is dit”. Maar ik wijk AL af. Het is dus maandag en wat wel nadelig aan deze dag is, is namelijk dat mijn nek compleet vast zit.
Mama kwam bij me aan ’s ochtends en ze zag het gelijk. Dus op haar advies appte ik mijn lieve Walaipan om een afspraak te maken voor een massage en thank the stars want ze had gelukkig tijd voor mij. In de middag hadden we namelijk al andere plannen. Het lukt haar (tot vandaag) altijd om mij met verlichting naar huis te laten gaan. Helaas stond er vandaag iets anders in de sterren. Ik had niet alleen last van mijn nek maar ook van mijn rug links onderin. Beide plekken waren een regelrechte hel om te masseren. Ze heeft echt super veel geduld en stopt echt niet als ze merkt dat het zeer doet. Ze vraagt wel of ze door kan gaan en ik zeg altijd dat het wel gaat maar het huilen stond me nader dan het lachen. Ze zei ook dat het echt heel erg vast zat.
Het enige wat normaliter werkt is het volgende:
- 1 diazepam
- 1 tramadol
- massage
- douchen
- tijgerbalsem
- sjaal om
- naar bed
En in deze volgorde… Maar aangezien dat met een gezin simpel weg niet gaat kon dat vandaag ook niet. Daarnaast is het ook nog vakantie en is er dus geen seconde rust in dit huishouden. Toen ik weg ging bij Walaipan voelde ik al dat het dit keer anders was. Mijn fybromialgie wordt echt steeds heftiger. Ik voel en merk het aan alles. In de winter is het altijd erger vanwege het koude weer. Daar gaan mijn gewrichten en spieren en heel de handel heel slecht op. Dus ik houd een beetje mijn hart vast wat dat betreft.
PS: hier lees je mijn blog over mijn fybromialgie
We moeten door en dat deden we… We gingen namelijk naar De Flipjes. Een speeltuin in Ouddorp. Het is er echt super leuk, je hebt er van alles te doen. Van een zandbak, tot schommels, glijbanen, een koffiemachine, ook erg handig. Kortom, heel leuk én het kost TWEE euro. Nou, wat koop je voor twee euro? Zeg jij het maar.
Het was gewoon een heerlijk uitje, Ilia heeft genoten.
Dinsdag
Mijn nek is gelukkig wat verbeterd door de nachtrust. De meisjes zijn nog niet helemaal beter maar ook niet zo ziek meer als vorige week vrijdag. Yulia heeft weer eetlust en die lust al wel weer een boterham. Sophia totaal niet.. Die kijkt echt nog een beetje wezenloos uit haar oogjes en die heeft echt nog flink last van de buikgriep. Ze wil geen boterham, geen avondeten en de meisjes zijn zelfs afgevallen door dit stomme virus.
In de ochtend probeerde ik wat voor mijn blog te schrijven en wat administratieve taakjes. Daarna racete ik naar de groenteboer en daarna door naar papa. De boodschappen werden maandag avond bezorgd en dus bracht ik papa’s boodschappen bij hem thuis. Je denkt steeds “Oh wat is de moeite nou? Even die boodschappen bij hem brengen.” Maar ik verkijk me er steeds weer op. Toen ik terug thuis kwam hadden mama en Ilia al geluncht en waren de meisjes net uit bed. Mama ging naar huis en wij gingen met z’n vieren nog even naar de Albert Heijn voor wat boodschappen voor het avondeten. Ik was dus iets vergeten te bestellen bij de Jumbo. Dat was best een uitdaging en ook de eerste keer dat ik met drie kinderen boodschappen ging doen. Moet jij eens verzinnen hoe ik logistiek gezien de boodschappen, twee babies en Ilia weer terug op de fiets had zitten.
Toen we terug kwamen hebben we even uitgerust in de tuin. Daarna legde ik de meisjes op bed en heb ik ons gezellige houten bankje weer verplaatst naar de voortuin. Ilia wilde voor op de stoep met zijn skateboard skaten en ik ging in het zonnetje achter de laptop en ik wisselde af met een boek.
‘S avonds aten we spinazie met een eitje en gehaktballetjes. Dat was smullen. Wat ideaal is, is dat Yulia en Sophia dat ook kunnen eten en ik niet voor hen apart iets hoef klaar te maken. Yulia kreeg er geen genoeg van en zelfs Sophia heeft wat gegeten van de spinazie. Ze knappen op!
Woensdag
Mijn schoonmoeder is er vandaag. En Ilia en ik hebben nog wat leuks op de planning. We gaan vanmiddag naar de bioscoop. Ik probeer altijd wat leuke dingen te doen in de vakanties. Dat is toch ook waar die vakanties voor zijn. Maar door mijn fysieke toestand kan ik niet altijd alles en moeten we dus keuzes maken. Vorige week konden we niet zoveel geks doen vanwege de zieke meisjes en daarom proberen we deze week nog wat. We wilde eigenlijk ook nog gaan vrij zwemmen maar dat lukt me gewoon niet. Maandag naar De Flipjes en vandaag naar de bioscoop betekent eigenlijk de rest van de week een beetje gas terug nemen.
We gingen naar de film “Clifford de grote rode hond”. Wat een enige film, *SPOILER ALERT*. Ik vrees wel dat ik de enige was in de zaal die mijn tranen niet kon bedwingen toen Emily haar Clifford uitzwaaide. Ik durfde ook niet mijn neus op te halen omdat ik dacht dat het dan al helemaal duidelijk was dat ik een innieminnie beetje huilde. Waarom zijn kinderfilms altijd zo? Er moet altijd een huilelement in zitten. Vreselijk. Ik heb nog steeds een trauma van Kruimeltje, The Lion King, en Ratatouille. Sorry hoor.
Ligt het aan mij of zijn er meer mensen die dit herkennen? Afijn, het was heel gezellig met mijn kleine koekje samen. Als we dan in een nieuwe omgeving zijn dan is hij altijd een beetje terughoudend omdat hij niet weet wat hem te wachten staat. Dan komt hij dicht bij me en pakt hij mijn hand, en ja… Dan smelt ik natuurlijk weer als een ijsklontje op de evenaar. Jullie kennen me inmiddels.
In de auto viel mijn kleine mini mensje in slaap en was mama ook heel lui geworden van één uur en 25 minuten in een bioscoop zaal ongegeneerd een beetje popcorn en Skittles eten. Al met al was het een mooie dag.
‘S avonds na het eten gingen de meisjes in bad en naar bed en kroop mama nog even achter de laptop om wat werk te verzetten.
Donderdag
Vannacht ging iets minder goed dan gepland. Om 3 uur besloot Sophia dat ze er genoeg van had. Ze lag een klein beetje te huilen en wat te brabbelen. Ik ging er naar toe, gaf een speentje, draaide me om en vond het wel prima. Zij helaas niet. Uiteindelijk heb ik allebei de dames om 4 uur een fles gegeven en lag ik om 5 uur weer in bed. Ik heb jammergenoeg een kort nachtje achter de rug. In de ochtend kwam een vriendin met haar dochtertje langs. We genoten van een super lekker taartje met aardbeien. En we maakten samen foto’s van de te kleine kleertjes van de meisjes. Later die dag zette ik alles op Vinted. Ook wat dingetjes van mijzelf erbij trouwens.
Ik maakte zelf knoflooksaus van yoghurt, knoflook (duh), een scheutje olijfolie, bieslook, zout en peper. Heel lekker.
Na het eten gingen we even de buitenlucht in. Het idee was leuk maar de uitwerking iets minder. Ilia zat klem met zijn vingertje tussen zijn fiets en liep een bloedblaar op. Heel zielig. Hij had net een ijsje gekregen en zelfs dat kon de pijn niet stillen. Hij wilde zijn ijsje gewoon niet meer. Dat is nooit eerder gebeurd.
Gelukkig wist ik hem over te halen toch nog even te gaan voetballen, daar heb je immers je benen voor nodig en niet je vingers. Zo gezegd, zo gedaan. We zochten een leeg voetbalveldje op en papa en Ilia voetbalde daar eventjes. Mama en de meisjes schommelden wat en daarna gingen we weer naar huis.
Vrijdag
Mijn schoonmoeder is er vandaag niet en dat betekent dat deze drie deugnietjes de hele dag van mama zijn. ‘S ochtends hebben we een playdate. Ik ben bevriend met de mama’s van de twee meisjes en Ilia kan heel lief met ze spelen. Natuurlijk komt hij ook soms naar binnen met een pruillipje om te vertellen dat ze gemeen tegen hem doen maar dat neem ik op de koop toe.
Ilia is nog niet uitgespeeld en gaat nog met hen mee om daar thuis verder te spelen. Ik verzet wat werk achter de laptop en ’s middags haal ik het moederdag cadeau op in Middelharnis samen met de meisjes.
Ik ben nog even een schoenenwinkel ingeschoten en scoorde daar boven verwachting maar liefst TWEE paar schoenen. Sandalen en loafertjes. Die sandalen zijn eigenlijk echt oerlelijk en je oma had ze bij wijze van spreken ook kunnen hebben maar ze zijn zoooo comfy! Daarnaast doe ik echt super lang met schoenen om het simpele feit dat ik gewoon hele moeilijke voeten heb. Ik heb een hoge wreef en een brede voorvoet. Ik vind mijn voeten verder helemaal leuk alleen met schoenen kopen is het ALTIJD een drama.
Afijn, ’s avonds ging Vag na het eten terug naar de zaak om te werken en heb ik mijn hele spul in bad gewerkt en daarna naar bed weten te krijgen. Zaterdag staat er iets heel leuks op de planning en ik ging lekker op bed mijn nagels lakken en Expeditie Robinson kijken. Terwijl ik daar lag hoorde ik Ilia in zijn bedje nog bewegen en hij sliep dus nog niet. Expeditie Robinson hebben we elke keer samen gekeken en alhoewel zijn concentratie geregeld afdwaalt vind hij het toch best leuk. Het is een grote mensen programma wat hij van mij best mee mag kijken. Er zijn super coole proeven, en er gebeurd niets geks. En je raad het al, this weak soul. Ik vroeg of Ilia bij mama op bed nog even Expeditie Robinson wilde kijken. Nou die drie kwartier later naar bed in de vakantie maakt ook niets uit. En zo genoten we samen van een momentje zonder baby’s. Gewoon Ilia en ik in het grote bed. (Met een donut, na het tandenpoetsen)
Zaterdag
JAAAAAA 7 MEI! Vandaag is het zover, dé familiedag van het jaar. Hier kijk ik al zo’n drie jaar naar uit. Heerlijk. Ik voel me als een vis in het water als ik met mijn familie ben. Dit is de kant van mijn vader. Helaas kon mijn vader er niet bij zijn. Hij voelt zich niet goed genoeg om zo’n hele dag op pad te zijn. Het feest werd dit keer bij mijn oom en tante in Schagen gevierd. Nou is Ooltgensplaat dus het einde van de wereld. Maar Schagen, JEETJE wat ver. Het was echt twee uur rijden. Maar 10000% de moeite waard.
Door het mooie weer konden we het in de tuin vieren. Mijn tante regelde een catering voor ons allemaal en het was gewoon top. Wat zouden opa en oma trots zijn. Ik weet zeker dat ze op ons neer hebben gekeken terwijl ze elkaars handje vasthielden. Kortom, het was een heel fijne dag en ik zou het zo weer inplannen voor volgend jaar.
Geniet van jullie nieuwe week lieve mensen.
Liefs,
Farah Elisabeth
