De uitleg over de out of order

Out of order

Zoals jullie gezien hebben was ik even out of order. Dat had met privé omstandigheden te maken. Ik wil daar niet te veel over in detail treden omdat het heel persoonlijk is. Wat ik er wél over wil zeggen lees je hier…

Papa

Ik kreeg een telefoontje van mijn zus terwijl ik met Ilia bij zijn eerste judo lesje zat. Ik twijfelde of ik moest opnemen maar we hebben een soort bond dat we eigenlijk altijd opnemen óf we appen kort daarna of het dringend is of niet. Dus ik nam tóch op. Haar stem was duidelijk, er was iets mis met papa en zij was er naartoe onderweg.

We waren samen bij hem en het was echt serieus mis. Ik belde 112, en nam letterlijk afscheid van papa samen met mijn zus. De ambulance was er heel snel. Ze namen hem mee. Ik stond doodsangsten uit. Ik reed achter hen aan naar het ziekenhuis en mijn zus reed met de ambulance mee. Daar aangekomen kwam hij op de acute zorg van de spoedeisende hulp terecht.

Als er vannacht iets gebeurt, kan ik niets voor hem doen

Het werd later en later, en de koffie werd er niet veel beter op. Papa lag daar maar, te liggen. Er werd bloed afgenomen, en een half uur later wéér. Weer prikken in dat tere huidje van hem, en weer zie je dat bekkie vertrekken van de pijn. Nog een blauwe plek erbij, en nog een verbandje. Toen kwam de arts, hij was een internist en schrok (gaf hij eerlijk toe) van de uitslagen van het bloed onderzoek van papa. Het ging echt niet goed. Hij legde ons uit dat papa naar de intensive care zou worden gebracht. Na een heel verhaal wat totaal aan me voorbij ging keek ik hem aan en hij vroeg of ik het begreep. “Gaat hij dood?” was het enige wat ik kon uitbrengen. Door mijn hoofd gingen duizend vragen. Het kwam erop neer dat de dokter papa niet ging reanimeren of beademen als er iets zou gebeuren die nacht. Papa was te verzwakt om daar nog boven op te komen.

De familiekamer

Je kent het wel uit een film, serie of misschien zelfs van New Amsterdam of Goede Tijden, Slechte Tijden. De familiekamer. Een ruimte die er zogenaamd gezellig uit moet zien. Het moet je een huiskamer idee geven. Er stonden bloemen, banken welke ook als slaapbank konden dienen, een koffiemachine, dekens in een mand, en wat tijdschriften om de tijd te doden, kortom, dat werkt niet. Mijn zus en ik zijn naar de familiekamer gestuurd terwijl ik eigenlijk geen meter van hem vandaan wil blijven. Maar het moet. We mogen niet bij hem blijven. Hij krijgt een kamer op de intensive care en we mogen weer bij hem als hij eenmaal op zijn plek ligt. Met onze jas aan en een halve pizza en Mars reep als avondeten zaten we in de familiekamer. We praatte over papa en over praktische zaken. Mijn zus bleef bij mij slapen zodat we snel bij hem zouden zijn als het mis zou gaan. Uiteindelijk kwam de zuster ons halen en mochten we naar hem toe. We spraken heel even met hem maar gingen kort daarna weg.

Weg uit het ziekenhuis

Na vijf dagen mocht papa naar huis. Dat was eng, maar ook fijn. Eng omdat je wil dat het ook thuis goed blijft gaan. En fijn omdat zo’n kil ziekenhuis ook geen fijne plek is. Inmiddels gaat het goed met hem, hij krijgt elke dag een warme maaltijd. Elke dag krijgen we een fotootje van wat de maaltijd inhoudt en dat varieert heel erg. Het is fijn om te zien dat hij er van geniet en dat hij alles oppeuzelt. De signalen dat het niet goed met hem ging heb ik achteraf gezien wel gezien maar nooit bedacht dat het zó erg was. Ik wil en ik kan nog lang niet zonder mijn vader. Ik heb door deze vreselijke gebeurtenis weer gezien hoe belangrijk hij voor me is, hoe fijn we het samen kunnen hebben, hoe erg ik met hem kan lachen én huilen.

Papa en ik hebben zo veel meegemaakt samen en ik leer ook van zijn lessen. Ik zie in hoe veel ik op hem lijk en daardoor zie ik ook mijn valkuilen. We zijn nou eenmaal Laantjes en uit hetzelfde hout gesneden. Alleen dat betekent niet dat we daardoor in dat zelfde treintje blijven zitten en het als excuus moeten gebruiken. We leren van onze fouten en door onze fouten in te zien kunnen we ons zelf herprogrammeren. En dat kan alleen als je ECHT wil.